Bez czarny – dar natury
Bez czarny jest szybko rosnącym krzewem, który kwitnie obficie wiosną. Jego białokremowe kwiaty zebrane są w płaskie, duże kwiatostany. Jesienią na krzewach dojrzewają ciemnogranatowe (prawie czarne) owoce. Występuje dziko niemal w całej Europie.
Zarówno kwiaty, jak i dojrzałe owoce mają właściwości lecznicze i są znakomitym surowcem zielarskim.
W ostatnich latach wzrosło też zainteresowanie plantatorów uprawą tego krzewu.
Działanie i zastosowanie
W lecznictwie ludowym kwiaty bzu czarnego od najdawniejszych czasów stosowane były jako lek napotny, przeciwgorączkowy, a zewnętrznie do płukania jamy ustnej i gardła oraz do okładów przy wrzodach i egzemach. Przetwory z owoców używane były w chorobach gorączkowych. Stosowano również liście i korę z korzeni bzu czarnego. Również we współczesnym ziołolecznictwie bez czarny jest powszechnie stosowany i jest jednym z ważniejszych asortymentów zielarskich. Kwiaty bzu czarnego działają napotnie, moczopędnie, uszczelniają ściany naczyń włosowatych i zwiększają ich elastyczność. Stosowane są powszechnie w chorobach gorączkowych.
Odwary z kwiatu stosowane są zewnętrznie do płukania w zapaleniu jamy ustnej i gardła, w anginie, do okładów w zapaleniu spojówek i brzegów powiek, a także jako dodatek do kąpieli kosmetycznych. Owoce bzu czarnego działają napotnie, moczopędnie, lekko przeczyszczająco i słabo przeciwbólowo. Należą do tzw. środków czyszczących krew, usuwają z organizmu wraz z potem, moczem i kałem szkodliwe produkty przemiany materii i trujące toksyny. Działają również przeciwreumatycznie i przeciwzapalnie. Odwary z owoców bzu czarnego stosuje się doustnie jako środek odtruwający i pomagający usuwać z organizmu szkodliwe produkty przemiany materii, toksyny w chorobach gośćcowych, schorzeniach skórnych oraz jako pomocniczy lek przeciwbólowy w rwie kulszowej i nerwobólach. Stosowane są w stanach zapalnych żołądka i jelit.
Pokrewne tematy:
